Relaxen

Eindelijk eindelijk, we hebben de afgelopen twee dagen heerlijk rust gehad. Uiteraard wel wat werk, zoals schoonmaken van voertuigen en inleveren, de tenten helemaal uitgeschrobd, alle werklocaties opgeruimd en afgestoten en gewoon heerlijk rustig aan gedaan. In optima forma gaan we het weekend in waarin we op 2 na met zijn allen naar Tarin Kowt verhuizen en daar verder gaan met de begeleiding en de training van onze ANA-BANANA's, oftewel de Afghanen zoals wij ze soms noemen. ANA staat voor Afghan National Army, voor het geval ik dat nog niet genoemd had en de operatie waarover ik in de voorgaande berichtgeving gesproken heb was een enorme konvooi verplaatsing van vele Afghaanse voertuigen, uiteraard goed beveiligd door de gezamelijke troepenmacht, waardoor ze niet van de weg afgeschoten zijn. We zijn nog steeds erg tevreden met de resultaten, helaas wel met een zwarte rand waarover ik in mijn vorige bericht sprak.

Nu alles voorbij is kan het geen kwaad te vertellen wat er allemaal gespeeld heeft, maar uiteraard beperk ik me tot hoofdlijnen en zal het niet hebben over aantallen voertuigen en samenstellingen enzovoorts.

Vanmiddag hebben we een kaartje gelegd in de zon gezeten en allemaal genoten en ontspannen in een erg gezellige sfeer. Iedereen is in prima stemming en we hebben er zin in om naar de nieuwe locatie te gaan waar we wel in een container gelegerd gaan worden ivm de veiligheid. In principe zitten we daar dus veiliger, vanwege de pantsercontainers, waarover vorig jaar zoveel te doen is geweest in het nieuws (vanwege de hoge kosten met name). Ook de afgelopen week was er weer gewauwel over geld in het parlement, tsja, dan moet je maar niet zo vooraan staan met de grote klep en ons wegsturen. Nu we er zitten willen we graag ons beste beentje voor zetten en laten zien dat NLD ondanks de omvang ook op wereldniveau best wel wat klaarspeelt. Zo hebben de Coalition partners diep respect voor het feit dat onze operatie nu wel geslaagd is, terwijl zij die al tot 4 keer toe hadden uitgesteld en ook onze houding naar de Afghanen is in menig opzicht een voorbeeld. De Canadezen, van wie wij het overnamen waren gedesillusioneerd en hadden niet de indruk deze groep militairen te kunnen opleiden. Ook wij zijn er nog niet, maar onze Mariniers hebben er maar wel mooi goede soldaten van gemaakt met erg veel vaardigheden die ze steeds beter onder de knie krijgen. De Afghanen zijn daarnaast erg gemotiveerd en kun je het beste aanspreken op hun eergevoel en ondertussen krijgen ze ook wat discipline zaken mee van ons, zodat het geen chaos blijft. Ze schijten nu niet meer tussen de voertuigen en gooien niet meer het eten wat ze niet meer nodig hebben zo maar midden op de appèlplaats, want dat was ons echt een doorn in het oog.

Je merkt dat hier op Kandahar de grote wisseltruc is begonnen, met name de Luchtmacht is aan het roteren en er komen elke dag nieuwe gezichten bij, er gaan ook elke dag vertrouwde gezichten weg. De club die ons wel goed geholpen heeft hebben we gisteren en vandaag in veelvoud getracteerd op donuts van Tim Hortons en dat viel in goede aarde. Er zijn namelijk zeker een grote groep mannen en vrouwen geweest die ons wel geholpen hebben en daarvoor ook de dank verdienen. Sommigen hebben zelfs vrijwillig samen met ons de hele maandagnacht bij het opstarten van het konvooi gestaan en geholpen met uitdelen van voedsel en water en scherfvesten en helmen, maar ook met onderhoudssteun, mocht er toch wat mankeren aan één van de voertuigen. Hulde voor die mensen.

Op Tarin Kowt zullen we die band opnieuw moeten opbouwen, dat zal wel weer wat pijntjes veroorzaken, want niet iedereen snapt dat je bezig bent met opleiden van een club Afghanen die uiteindelijk ons helpen de provincie Uruzgan veiliger te maken en tevens de Nederlandse Task Force te ondersteunen, zodat onze Nederlandse militairen niet meer zo vaak de poort uit hoeven te gaan. Dat wordt vanzelf wel duidelijk.

Wel zullen we het met minder luxe moeten doen, want daar is geen Tim Hortons, geen pizzeria en geen Burger King (zie foto), hoewel ik van de laatste twee nooit gebruik gemaakt heb. Er zijn ook geen demonstraties van honden zoals hier op het square werd gedaan en geen avonden salsa-dansen, hoewel ik ook de laatste nooit bezocht heb. Als je hier wel 6 maanden zit zijn dat fijne afleidingsmomenten en zou ik er zeker een keer naar toe gegaan zijn om eens te kijken of zelfs mee te doen (niet schrikken nu Freia en Daniëlle, dat geldt niet voor Nederland!).

Waar ik zeker naar uitgekeken heb is de aankomst van de beertjes die ik aan Hilde en Emma had gestuurd met daarop 'Love from Kandahar'. Vanavond heb ik even een belletje gedaan richting Borculo en iedereen was er nog vol van. Ook fijn te horen dat ze een prima vakantie hadden gehad, zeker met Benny en Sietzke erbij, bij deze nogmaals de hartelijke groeten.

De volgende keer zal ik het verhaal doen vanaf Tarin Kowt, ik zal zeker vertellen hoe het er daar een beetje aan toe gaat en hoe het eruit ziet. Ondertussen heb ik vanmiddag alle foto's vervangen, dus kijk er gerust nog eens doorheen, misschien wel leuk voor een nieuwe indruk. Het gaat wel enorm traag hier met het betaald (!!!) internet, dus eigenlijk net UPC, je betaalt voor een super slechte service, maar na 1,5 uur stunten is het me gelukt de 10 foto's eraf te halen en er een aantal weer op te zetten. Nog geen foto van mijn nieuwe coup (overigens is er weinig coup over hoor, want het waren Russische kapsters en die waren een partij chagrijnig, dat wil je niet weten, dus ultra kort).

Voor degene die herfstvakantie genieten een fijne laatste paar dagen gewenst, geniet van de optocht Hilde en Emma, het was heerlijk jullie weer even gesproken te hebben. Dat laatste geldt overigens ook zeker voor de beide ouders die ik gisteren aan de lijn had (Pa bedankt voor je goede zorgen, maar ik zit echt wel in een gepantserde container straks op TK), nu vanavond Freia nog maar eens proberen, maar dat zal vast wel lukken. Jammer genoeg is ook die verbinding slecht, dus erg rot te verstaan en moeilijk een leuk gesprek te voeren. Helaas dat het parlement daar geen geld voor over heeft, of Defensie het aan andere zaken besteed, zoals het nutteloos heen en weer sturen van post tussen de locaties in Afghanistan, zonder dat iemand er naar kijkt of het automatisch versturen van reservedelen voor voertuigen die niemand nodig heeft. Maar dat laatste kan ik mogelijk nog wat aan doen als ik weer terug ben, daar heb ik al wel een idee over, nou nog zien dat dit idee op de goede plek landt en wie weet...

JW en Ingrid sterkte met het herstel, ik denk zeker aan jullie, hopelijk verlicht dat de pijn een beetje. Alle anderen gewoon de hartelijke groeten, waarbij een speciale groet aan Wim, net weer terug uit ons favoriete land Canada. Ohw, wat heb ik er zin in om daar weer heen te gaan en wat collega's die ons hier hebben uitgenodigd te gaan ontmoeten. Ontario, Calgary en zelfs eentje in New Foundland, maar die laatste zijn we net van terug. Ik ga weer lekker dromen vannacht van al die mooie dingen die we daar zagen, walvissen, ijsbergen, elanden, getijdeverschil, een beer en nog veel meer, maar nu eerst mijn eigen vrouw eens uitgebreid bellen.

Type to you later....