Redelijk op weg
Door: Mark
Blijf op de hoogte en volg Freia & Mark
19 November 2007 | Afghanistan, Kandahar
Na een hartelijk afscheid zaterdag in Tarin Kowt met koffie en gebak en 's avonds allerlei ondersteunende wensen heb ik afscheid genomen van het merendeel van ons team.
Zondag om 07.45 uur melden, daar waren ook nog 5 collega's op de vroege ochtend (terwijl ze mochten uitslapen), om zeker te stellen dat ik weg zou gaan, aanwezig. Erg leuk dat ze nog even de moeite namen om me uit te zwaaien en om 09.30 uur vertrokken we met 20 man uit TK. De overige medereizigers waren allemaal logistiekelingen, dus gezellig even bijgekletst met onder andere een opleidingsmaatje van me. Na een half uurtje vliegen netjes geland op Kandahar. Daar stond Richard me al op te wachten, dus binnen een kwartier al weer ondergebracht in een voorbereid bedje in een chalet (met zijn tweeën op de kamer, wat een luxe, want de rest moest in tijdelijk overnachtingslocaties in grote tenten). Na een snelle lunch aan de slag gegaan om de drie man, die op Kandahar onze logistieke middelen versturen, te helpen. Dat heb ik geweten, want na 4 uur zwoegen met pallets en vliegtuigplaten waren we alle vier helemaal kapot. Vandaag daarmee verder gegaan en rond 6 uur vanavond eindelijk klaar met redelijk wat zweet, enkele tranen en wat bloed (hand weer kapot, maar dat is standaard met die houten pallets).
Allemaal goederen voor de Afghanen, ze krijgen eindelijk hun hele hebben en houden, winterkleding, scherfvesten, helmen, dekens en nog veel meer kleding. Ze zullen er blij mee zijn als het morgen op TK aankomt, nu nog de 40 vliegtuigplaten met Dry Goods (eten voor 4 maanden waar het vocht uit gehaald is om het lang te kunnen beladen) en dan zijn we weer even klaar. Ik had overigens ook niet gedacht te kunnen stilzitten op Kandahar, maar dit is wel een beetje gortig. Enfin, de schouders samen eronder gezet en daardoor word ik woensdag weer netjes weggebracht en konden we saampjes vanavond gezellig een kaartje leggen met veel lol.
Het zit er bijna op nu, morgen allerlei spullen inleveren (wapens en toebehoren) en dan woensdag opmaken voor de terugreis als alles goed gaat. Als er geen vertraging is, dan land ik om 01.40 uur van woensdag op donderdagnacht op Schiphol, voor zover we nu weten, want we vliegen van Kandahar naar Al Minhad (Verenigde Arabische Emiraten), dan door naar Kreta voor een tussenstop van 2 uur, waar bijna iedereen achterblijft om een adaptatie programma te ondergaan en zit ik bijna alleen in het toestel naar Nederland. De uitzondering voor adaptatie heb ik gekregen vanwege de cursus aanstaande maandag, maar ik hoop dat iedereen dat nog weet en me niet uit het vliegtuig dirigeert, zodat ik nog verplicht twee extra dagen op Kreta moet zitten.
Enfin, we zullen wel zien hoe het loopt, ik heb nog steeds goede hoop, maar er hoeft maar een klein dingetje mis te gaan en Freia staat voor niets in the middle of the night helemaal in Amsterdam, wellicht is de enige mazzel dat er dan weinig tot geen file is. Arme vrouw van me. Zelf ben ik, als we op tijd landen zo'n 19 uur onderweg, dus ik ben blij nog een boek bewaard te hebben en moet morgen de MP3 speler zo ver mogelijk opladen. Voor de rest is het moreel hoog (niet zo moeilijk als je naar huis mag) en heb ik een erg leuk afscheid gehad, waarbij de commandant lovende woorden sprak over inzet en getoonde betrokkenheid naar de Afghanen. Beetje gepaste trots, maar wel realistisch dat iets meer dan 2 maandjes uitzending wel heel makkelijk scoren is. Nu de komende 6 maanden nog op de cursus en wie weet wordt het dan nog ooit eens wat.
Dingen waar ik naar uitkijk:
-FREIA!
-Hilde en Emma en Zoë
-familie bijpraten en eens goed omhelsen
-mijn maatje JW en Chien weer kunnen steunen in alle perikelen
-volleyballen met de mannen die me zo goed gesteund hebben
-een biertje
-squashen met de buurman en lekker bijkletsen met cappucino
-autorijden zonder stofwolken
-'s avonds niet meer in gevechtspak
-verder mogen rijden en lopen dan de buitenste ring
-euhhh, ja sorry hoor, maar in alle eerlijkheid: sex (en dan staat dit lijstje niet in de goede volgorde, ;-))
-een appel
-ontbijtje op bed (krijgen en brengen)
-Kerstmis en oud- en nieuw
-naar de schouwburg kunnen lopen
-aan de eigen computer zitten met een degelijk toetsenbord dat niet onder het stof zit
-Nederlandse koffie
-televisie met duffe programma's
-en nog vele gewone dagelijkse dingen.
Dingen die ik zal gaan missen:
-jullie berichtjes en ondersteuning in vele emails (meer dan 85 in 2 maanden)
-de pakjes (15 stuks!) en andere post
-de zon en de warmte
-de sfeer en gedrevenheid voor de goede zaak
-Afghaanse kleuren
-de prachtige sterrenhemel met zichtbare melkweg elke avond
-de meeste collega's
-Afghanen kunnen helpen
-de Canadezen en Australiërs
-mijn woestijnkleurige gevechtspak
-prachtige foto's maken
-de Afghaanse gastvrijheid
-eten op TK
-dat de was voor je gedaan wordt
-een extra salaris
-de tekeningen en schilderijen van mijn nichtjes en de kaartjes van zovelen naast mijn bed
-drop en pepernoten in pakketjes
-Tim Hortons French Vanilla
-en nog een paar dingen
Dingen die ik niet zal missen
-besluiteloosheid van de top
-Afghaanse (menselijke) geuren
-enkele collega's
-de Britten
-slechte telefoonverbinding
-trage opvoerlijnen van goederen
-lucht- of andere alarmen
-betonnen bunkers waar je 2 uur staat te rillen
-grind waar je je enkels altijd zwikt
-struikelen of ergens tegenaan lopen in het donker
-eten op Kandahar
-geen bier mogen drinken
-de was in een zak doen en tweemaal zo klein en driemaal zo vervaald terugkrijgen
-inloggen op internet tegen betaling
-elke dag alleen maar werk en collega's om je heen
-de vlag halfstok en ceremonies
-stof, zand en stank
-Afghaanse rotzooi overal waar je kijkt
-je pas overal moeten laten zien
-en nog wat kleine ergernissen
Zo snel als ik in Nederland ben stuur ik nog even een berichtje via deze site en dan zal de frequentie van berichten op sterk omlaag gaan, maar zo af en toe zal ik nog een update geven op speciaal verzoek met wat anekdotes en verhalen, maar dan niet meer alleen over mezelf, dat ben ik ook wel zat, straks is alles weer gewoon WIJ. Freia ik kom eraan hoor!
Zondag om 07.45 uur melden, daar waren ook nog 5 collega's op de vroege ochtend (terwijl ze mochten uitslapen), om zeker te stellen dat ik weg zou gaan, aanwezig. Erg leuk dat ze nog even de moeite namen om me uit te zwaaien en om 09.30 uur vertrokken we met 20 man uit TK. De overige medereizigers waren allemaal logistiekelingen, dus gezellig even bijgekletst met onder andere een opleidingsmaatje van me. Na een half uurtje vliegen netjes geland op Kandahar. Daar stond Richard me al op te wachten, dus binnen een kwartier al weer ondergebracht in een voorbereid bedje in een chalet (met zijn tweeën op de kamer, wat een luxe, want de rest moest in tijdelijk overnachtingslocaties in grote tenten). Na een snelle lunch aan de slag gegaan om de drie man, die op Kandahar onze logistieke middelen versturen, te helpen. Dat heb ik geweten, want na 4 uur zwoegen met pallets en vliegtuigplaten waren we alle vier helemaal kapot. Vandaag daarmee verder gegaan en rond 6 uur vanavond eindelijk klaar met redelijk wat zweet, enkele tranen en wat bloed (hand weer kapot, maar dat is standaard met die houten pallets).
Allemaal goederen voor de Afghanen, ze krijgen eindelijk hun hele hebben en houden, winterkleding, scherfvesten, helmen, dekens en nog veel meer kleding. Ze zullen er blij mee zijn als het morgen op TK aankomt, nu nog de 40 vliegtuigplaten met Dry Goods (eten voor 4 maanden waar het vocht uit gehaald is om het lang te kunnen beladen) en dan zijn we weer even klaar. Ik had overigens ook niet gedacht te kunnen stilzitten op Kandahar, maar dit is wel een beetje gortig. Enfin, de schouders samen eronder gezet en daardoor word ik woensdag weer netjes weggebracht en konden we saampjes vanavond gezellig een kaartje leggen met veel lol.
Het zit er bijna op nu, morgen allerlei spullen inleveren (wapens en toebehoren) en dan woensdag opmaken voor de terugreis als alles goed gaat. Als er geen vertraging is, dan land ik om 01.40 uur van woensdag op donderdagnacht op Schiphol, voor zover we nu weten, want we vliegen van Kandahar naar Al Minhad (Verenigde Arabische Emiraten), dan door naar Kreta voor een tussenstop van 2 uur, waar bijna iedereen achterblijft om een adaptatie programma te ondergaan en zit ik bijna alleen in het toestel naar Nederland. De uitzondering voor adaptatie heb ik gekregen vanwege de cursus aanstaande maandag, maar ik hoop dat iedereen dat nog weet en me niet uit het vliegtuig dirigeert, zodat ik nog verplicht twee extra dagen op Kreta moet zitten.
Enfin, we zullen wel zien hoe het loopt, ik heb nog steeds goede hoop, maar er hoeft maar een klein dingetje mis te gaan en Freia staat voor niets in the middle of the night helemaal in Amsterdam, wellicht is de enige mazzel dat er dan weinig tot geen file is. Arme vrouw van me. Zelf ben ik, als we op tijd landen zo'n 19 uur onderweg, dus ik ben blij nog een boek bewaard te hebben en moet morgen de MP3 speler zo ver mogelijk opladen. Voor de rest is het moreel hoog (niet zo moeilijk als je naar huis mag) en heb ik een erg leuk afscheid gehad, waarbij de commandant lovende woorden sprak over inzet en getoonde betrokkenheid naar de Afghanen. Beetje gepaste trots, maar wel realistisch dat iets meer dan 2 maandjes uitzending wel heel makkelijk scoren is. Nu de komende 6 maanden nog op de cursus en wie weet wordt het dan nog ooit eens wat.
Dingen waar ik naar uitkijk:
-FREIA!
-Hilde en Emma en Zoë
-familie bijpraten en eens goed omhelsen
-mijn maatje JW en Chien weer kunnen steunen in alle perikelen
-volleyballen met de mannen die me zo goed gesteund hebben
-een biertje
-squashen met de buurman en lekker bijkletsen met cappucino
-autorijden zonder stofwolken
-'s avonds niet meer in gevechtspak
-verder mogen rijden en lopen dan de buitenste ring
-euhhh, ja sorry hoor, maar in alle eerlijkheid: sex (en dan staat dit lijstje niet in de goede volgorde, ;-))
-een appel
-ontbijtje op bed (krijgen en brengen)
-Kerstmis en oud- en nieuw
-naar de schouwburg kunnen lopen
-aan de eigen computer zitten met een degelijk toetsenbord dat niet onder het stof zit
-Nederlandse koffie
-televisie met duffe programma's
-en nog vele gewone dagelijkse dingen.
Dingen die ik zal gaan missen:
-jullie berichtjes en ondersteuning in vele emails (meer dan 85 in 2 maanden)
-de pakjes (15 stuks!) en andere post
-de zon en de warmte
-de sfeer en gedrevenheid voor de goede zaak
-Afghaanse kleuren
-de prachtige sterrenhemel met zichtbare melkweg elke avond
-de meeste collega's
-Afghanen kunnen helpen
-de Canadezen en Australiërs
-mijn woestijnkleurige gevechtspak
-prachtige foto's maken
-de Afghaanse gastvrijheid
-eten op TK
-dat de was voor je gedaan wordt
-een extra salaris
-de tekeningen en schilderijen van mijn nichtjes en de kaartjes van zovelen naast mijn bed
-drop en pepernoten in pakketjes
-Tim Hortons French Vanilla
-en nog een paar dingen
Dingen die ik niet zal missen
-besluiteloosheid van de top
-Afghaanse (menselijke) geuren
-enkele collega's
-de Britten
-slechte telefoonverbinding
-trage opvoerlijnen van goederen
-lucht- of andere alarmen
-betonnen bunkers waar je 2 uur staat te rillen
-grind waar je je enkels altijd zwikt
-struikelen of ergens tegenaan lopen in het donker
-eten op Kandahar
-geen bier mogen drinken
-de was in een zak doen en tweemaal zo klein en driemaal zo vervaald terugkrijgen
-inloggen op internet tegen betaling
-elke dag alleen maar werk en collega's om je heen
-de vlag halfstok en ceremonies
-stof, zand en stank
-Afghaanse rotzooi overal waar je kijkt
-je pas overal moeten laten zien
-en nog wat kleine ergernissen
Zo snel als ik in Nederland ben stuur ik nog even een berichtje via deze site en dan zal de frequentie van berichten op sterk omlaag gaan, maar zo af en toe zal ik nog een update geven op speciaal verzoek met wat anekdotes en verhalen, maar dan niet meer alleen over mezelf, dat ben ik ook wel zat, straks is alles weer gewoon WIJ. Freia ik kom eraan hoor!
-
19 November 2007 - 18:28
Saskia.:
Hè Mark,
Gisteren nog een documentaire gezien over jullie in Afghanistan, heftig Een erg moeilijke sitiuatie voor jullie daar.
Maar goed welkom "bijna" thuis.
Squashen niet veel meer van gekomen ivm verbouwing in huis.
Dus Peter heeft er wel erg veel zin in om weer even flink te meppen.
Goede terug reis.
Saskia & Peter.
-
19 November 2007 - 18:39
JW:
Dingen waar wij naar uitkijken:
- een goede terugkomst
- de vele verhalen en foto's
- een beugelvrij leven
(vandaag kaakchirurg: alles is OK, rest heeft z'n tijd nodig)
- de tanden ergens in kunnen zetten
- het dichtbij zijn op IDL
Dingen die wij zullen missen:
- de vele verslagen
- m'n oude beugel (nou ja) ;-)
Dingen die wij niet zullen missen:
- een bruine kop
- een krakende telefoonlijn
goede reis verder
J&JW -
19 November 2007 - 18:41
Simone:
Hai, of eigenlijk hoihoi (hiep hoi!)
Bijna thuis...
Emma is al druk voor haar verjaardag aan het aftellen(nog 4 nachtjes). Hilde kijkt er erg naar uit je weer te zien.
Wij hebben gisteravond die documentaire ook gezien en ik ben er blij om dat ik gezien heb hoe het daar is. Pfff, nogmaals petje af!
Wij wensen je een gemakkelijke reis, onder oponthoud en onrust. Hopelijk tot gauw en zo niet, ook goed. Neem de tijd voor jezelf en Freia en om te wennen aan het leven hier.
Dikke knuf in de verte!
Groetjes,
Simone -
19 November 2007 - 18:50
Marieke:
Hey Neefie,
Laatste berichtje en dan ben je weer thuis. Sluit me grotendeels bij JW aan (die beugel ben ik al gelukkig 20 jaar kwijt ;-) maar inderdaad blij als je weer veilig thuis geland bent. Zal je verhalen echt gaan missen maar spreek je snel live en ben heel benieuwd of je nog meer van die prachtige foto's hebt gemaakt. Geniet lekker met Freia de komende dagen, en dan bedoel ik niet alleen in bed ;-)!!
lieve groetjes Marieke
-
19 November 2007 - 19:09
Wiet En Ragnhild:
Fijn dat je bijna weer thuis bent, geniet ervan!! -
19 November 2007 - 20:50
Freia:
Nog 1 nacht slapen en 1 nacht nachtbraken en dan kunnen we weer samen slapen.... -
20 November 2007 - 08:43
Wouter:
Goede reis! Nog ff en dan lekker genieten van de Hollandse, dagelijkse dingen. Ben benieuwd naar de foto's.
Greetz -
20 November 2007 - 12:29
Martijn:
He kerel,
Nog maar heel ff en dan weer in ons kikkerlandje. Met dat volleyballen komt het wel helemaal goed, geloof me. We kijken er naar uit je weer in tenue te zien in de Hanzehal. Vervolgens zal dat biertje ook helemaal goed komen. We hebben er nog 1 tegoed geloof ik...lol!!
Tot snel, goede vlucht.
greetz Martijn -
21 November 2007 - 10:37
Pa:
WELKOM THUIS ZOON !!!! -
21 November 2007 - 14:19
Marianne En Joost:
Hij komt, hij komt die goede oude (nou ja ;) ) Mark!!! Hopelijk lukt het allemaal!! En we zien je gauw weer in de hal!!! Liefs van ons!! -
21 November 2007 - 15:38
JW:
Thanx voor de ansichtkaart. :-) :-) -
22 November 2007 - 09:41
Beste Mensen,:
familie, vrienden/vriendinnen, kennissen, collega's, volleyballers/sters, buurtjes en alle anderen willen wij heel hartelijk bedanken voor de steun en support die Mark heeft mogen ontvangen. Niet alleen Mark maar ook wij hebben daar veel steun aan gehad want het is als ouders niet niks om je zoon daar in "Verweggistan" aan het front te hebben en dan regelmatig te lezen dat er weer gewonden zijn en in enkele gevallen nog erger. Ook de televisiebeelden in Nld droegen vaak niet bij aan enige gemoedsrust. We duwden het weg maar het laat je in gedachten nooit los. Natuurlijk hier kan hem ook wat overkomen en hij heeft gekozen voor deze job maar toch het blijft onze zoon. Dat een ieder hem zoveel en zo vaak mailde, schreef en pakketten stuurde is geweldig, maar dat jullie dat tot de laatste dag toe vol hielden deed ons erg goed. Het zijn maar woorden maar de intensie er achter spreekt voor ons boekdelen. Gelukkig is hij weer thuis zonder fysieke problemen en hopelijk kan hij het ook een plaats geven in zijn gedachte zodat hij zijn leven weer gewoon op kan pakken.
Nogmaals een ieder bedankt en mocht het in de toekomst opnieuw tot een uitzending komen naar een nieuwe brandhaard ergens in de wereld hoop ik dat hij en het "thuisfront" dezelfde ondersteuning tegemoet mogen zien als deze keer.
Bedankt, Ina en Geert. -
22 November 2007 - 10:25
Wouter:
Met veel plezier en genoegen heb ik de verhalen mogen lezen. Goed om te horen dat hij weer veilig en wel terug is. -
22 November 2007 - 10:40
Martijn:
Ik was al benieuwd of Mark veilig en wel was aangekomen. gelukkig lees ik nu dat dat zo is. Beide beentjes weer op Nld bodem.
Afgelopen 10 weken bijna iedere dag op deze site gekeken en de verhalen met veel plezier en interesse gelezen. Ik ga dat wel missen, maar gelukkig krijgen we Mark er voor terug in levende lijve.
Tot gauw Mark!!!! -
22 November 2007 - 11:27
Marianne En Joost:
Nou graag gedaan hoor, is het minste wat je kan doen! Het schept ook weer een band als je samen iemand kent die daar zit. Wij zullen inderdaad ook wel alle mooie verhalen missen, maar Mark mag ze nu wel persoonlijk komen vertellen!
Groetjes!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
