Laatste loodjes
Door: Mark
Blijf op de hoogte en volg Freia & Mark
16 November 2007 | Afghanistan, Kabul
Nog een paar dagen te gaan, waarschijnlijk op de 18e of 19e vlieg ik met de Dash-7 (ingehuurd Canadees toestel) naar Kandahar terug, waar vandaan een Hercules-C130 ons oppikt om naar Al Minhad te vliegen op de 21e. Vandaar vlieg ik via Kreta (waar de meesten eruit gaan voor adaptatie (herstel)) naar Nederland met de Nederlandse KDC-10 en hopelijk bereik ik op de 21e 's avonds Eindhoven rond de klok van 8. Tenminste als alles goed gaat. Je weet het nooit met vliegtuigen en luchthavens, er lijkt wel altijd 100% kans op vertraging, maar we gaan het meemaken.
Nog wel even lekker 2 dagen op Kandahar zonder echt werk, er zitten nog 3 Nederlanders van ons team, Peter die in het NATO hoofdkwartier werkt als liaison (contactpersoon) en Richard en Charlie die de personele en materiele logistieke bevoorrading doen voor ons. Zowel de Afghaanse zaken, omdat zij nauwelijks in staat zijn de eigen aanvragen in te vliegen (over de weg is nog niet echt verantwoord), maar ook alle Nederlandse logistieke bussiness. Ze lopen er best hard voor dus waarschijnlijk kan ik ze wel een handje helpen met ditjes en datjes waar ze zelf niet aan toe komen.
Ondertussen is het hier in Tarin Kowt wat heter onder de voetjes geworden, vanmiddag hadden we hier zowaar het eerste luchtalarm, geen test dit keer, maar voor het echhie. Gauw de bunkers in, maar het duurde niet meer dan een kwartiertje. Waarschijnlijk een Afghaan die zijn sigaret opstak wat op de radar zichtbaar werd, nee, geintje hoor, we namen het wel heel serieus. Het voordeel hier is dat je gewoon aan het werk kunt blijven of kunt blijven doorslapen als het 's nachts gebeurt, want we werken en slapen in gepantserde containers die echt wel veilig zijn. Je kunt alleen tijdelijk niet even buiten luchten of je koffie in het zonnetje opdrinken. Als je toevallig op het Afghaanse kamp loopt (zoals ik vanmiddag), dan is het wel rennen, want daar werken we in tenten. Dat merkten we vanmiddag ook, vreemd is dat de Afghanen weinig beschutting hebben, maar er zijn wel een paar betonnen overkappingen, dus daar gaat iedereen dan maar naartoe.
Vanavond was het weer rustig, ik heb heerlijk en gezellig zitten eten met twee Canadese collega's, overal over gebabbeld, ze zijn al net zo liberaal als de gemiddelde Nederlander en dat maakt dat je veel gespreksstof hebt en makkelijk wat moeilijkere onderwerpen aansnijdt. Zo praatten we over de onderlinge omgang tussen de Afghanen zelf, die als Moslims ontzettend afkerig zijn van homofilie, maar wel als mannen hand in hand over het kamp lopen, bij elkaar in bed liggen en zelfs toegeven dat zij denken dat de vrouw voor de voortplanting is en de man voor het plezier. Heel vreemd als je dit in perspectief zet ten opzichte van de gemiddelde moslim gelovige in Nederland. Dat begrijp ik ook nog steeds niet, ik zal niet zeggen dat het hypocriet is, maar het komt wel zo over, zonder beledigend te willen zijn. De cultuur hebben we dan ook nog lang niet doorgrond, ik denk zelf dat dit nog wel jaren duurt, maar de bevolking leert ons wel steeds meer vertrouwen, dat lees je dagelijks in de verbeterde patrouille rapportages.
Gisteren had ik Freia geschreven dat ik nogal gefrustreerd was door het gebrek aan respect van de Afghanen naar ons toe. Men liet ons alle tenten opbouwen zonder dat ook maar iemand de moeite deed om soldaten te regelen die konden helpen. Het waren tenten bedoeld als extra legering voor het binnenkomende extra bataljon, maar de Afghanen vluchtten steeds weg en de kaderleden deden er niets aan. We hebben dat aan onze chef gerapporteerd en voelden ons daadwerkelijk beledigd. Onze commandant heeft alsnog met hun generaal erover gesproken en de beide reeds aanwezige bataljonscommandanten hebben er goed van langs gehad. Toen ze begrepen dat wij ons in ons hemd voelden staan hebben ze alle zeilen bijgezet en tot diep in de nacht alle tenten afgebouwd (want we hadden de helft laten liggen en waren kwaad weggelopen toen we alleen nog met Nederlanders stonden te bouwen), maar ze hadden ook alle rommel opgeruimd, de restanten van de tenten netjes ingepakt en alles netjes klaargezet. We waren totaal verbijsterd vanochtend toen we met veel tegenzin het kamp opkwamen en de sfeer sloeg gelijk om. Morgenvroeg staat iedereen op appel en krijgen we en-front van de troepen een speech van de Afghaanse generaal. Ik verwacht dat we wederom hartelijk bedankt worden voor de wijze les, dat ze beloven dat het nooit meer voor zal komen, hopelijk gaat het met dit soort kleine stappen voorwaarts, dan kunnen we nog veel bereiken.
Volleybalmaatje Herwin heeft een fikse teleurstelling te verwerken, want ze kunnen de route niet via de gewenste weg vervolgen naar Dakar (zie mijn eerdere berichten hierover), de versnellingsbak laat ze in de steek en om te voorkomen dat ze in the middel of nowhere stil komen te staan pakken ze de easy tour. Jammer maar ze rijden nog, niet alles voor niets, hopelijk houden ze de moed erin.
Gelukkig was er vandaag goed nieuws van JW thuisfront, beugel eruit, zal wel even wennen zijn, maar lijkt me een verademing. Niet meteen bezatten nu, maar hopelijk zet het herstel door!
Ook met Ingrid ging het weer een stuk beter zo las ik in de wederom lange mail van mijn oom inclusief het leuke marathon verslag. Da's fijn om te weten, weer lekker kunnen bewegen na lange tijd is uiteraard erg fijn, dus ik hoop ook dat zij straks weer helemaal erboven op is.
Tot slot afgelopen week mijn Ma en Pa gesproken die bijna van de rugklachten af zijn, da's ook fijn, hierbij nog even een extra steuntje in de rug. Met alle anderen gaat het hopelijk gewoon goed, ik heb er nog geen bijzonderheden over gehoord, behalve dat Freia met de fiets de paaltjes test achter de sporthal in onze stad. Heeft ze de blauwe plekken tenminste niet van mij, maar ik heb echt veel liever dat ze helemaal geen blauwe plekken heeft! ('k zal morgen wel commentaar krijgen, want ze speelt vanavond een volleybalwedstrijd)
Enfin, tot zover mijn laatste verhaaltjes vanaf Tarin Kowt, ik hoop nog wat te kunnen tikken vanuit Kandahar, wie weet is daar nog wat tijd voor.
Nog wel even lekker 2 dagen op Kandahar zonder echt werk, er zitten nog 3 Nederlanders van ons team, Peter die in het NATO hoofdkwartier werkt als liaison (contactpersoon) en Richard en Charlie die de personele en materiele logistieke bevoorrading doen voor ons. Zowel de Afghaanse zaken, omdat zij nauwelijks in staat zijn de eigen aanvragen in te vliegen (over de weg is nog niet echt verantwoord), maar ook alle Nederlandse logistieke bussiness. Ze lopen er best hard voor dus waarschijnlijk kan ik ze wel een handje helpen met ditjes en datjes waar ze zelf niet aan toe komen.
Ondertussen is het hier in Tarin Kowt wat heter onder de voetjes geworden, vanmiddag hadden we hier zowaar het eerste luchtalarm, geen test dit keer, maar voor het echhie. Gauw de bunkers in, maar het duurde niet meer dan een kwartiertje. Waarschijnlijk een Afghaan die zijn sigaret opstak wat op de radar zichtbaar werd, nee, geintje hoor, we namen het wel heel serieus. Het voordeel hier is dat je gewoon aan het werk kunt blijven of kunt blijven doorslapen als het 's nachts gebeurt, want we werken en slapen in gepantserde containers die echt wel veilig zijn. Je kunt alleen tijdelijk niet even buiten luchten of je koffie in het zonnetje opdrinken. Als je toevallig op het Afghaanse kamp loopt (zoals ik vanmiddag), dan is het wel rennen, want daar werken we in tenten. Dat merkten we vanmiddag ook, vreemd is dat de Afghanen weinig beschutting hebben, maar er zijn wel een paar betonnen overkappingen, dus daar gaat iedereen dan maar naartoe.
Vanavond was het weer rustig, ik heb heerlijk en gezellig zitten eten met twee Canadese collega's, overal over gebabbeld, ze zijn al net zo liberaal als de gemiddelde Nederlander en dat maakt dat je veel gespreksstof hebt en makkelijk wat moeilijkere onderwerpen aansnijdt. Zo praatten we over de onderlinge omgang tussen de Afghanen zelf, die als Moslims ontzettend afkerig zijn van homofilie, maar wel als mannen hand in hand over het kamp lopen, bij elkaar in bed liggen en zelfs toegeven dat zij denken dat de vrouw voor de voortplanting is en de man voor het plezier. Heel vreemd als je dit in perspectief zet ten opzichte van de gemiddelde moslim gelovige in Nederland. Dat begrijp ik ook nog steeds niet, ik zal niet zeggen dat het hypocriet is, maar het komt wel zo over, zonder beledigend te willen zijn. De cultuur hebben we dan ook nog lang niet doorgrond, ik denk zelf dat dit nog wel jaren duurt, maar de bevolking leert ons wel steeds meer vertrouwen, dat lees je dagelijks in de verbeterde patrouille rapportages.
Gisteren had ik Freia geschreven dat ik nogal gefrustreerd was door het gebrek aan respect van de Afghanen naar ons toe. Men liet ons alle tenten opbouwen zonder dat ook maar iemand de moeite deed om soldaten te regelen die konden helpen. Het waren tenten bedoeld als extra legering voor het binnenkomende extra bataljon, maar de Afghanen vluchtten steeds weg en de kaderleden deden er niets aan. We hebben dat aan onze chef gerapporteerd en voelden ons daadwerkelijk beledigd. Onze commandant heeft alsnog met hun generaal erover gesproken en de beide reeds aanwezige bataljonscommandanten hebben er goed van langs gehad. Toen ze begrepen dat wij ons in ons hemd voelden staan hebben ze alle zeilen bijgezet en tot diep in de nacht alle tenten afgebouwd (want we hadden de helft laten liggen en waren kwaad weggelopen toen we alleen nog met Nederlanders stonden te bouwen), maar ze hadden ook alle rommel opgeruimd, de restanten van de tenten netjes ingepakt en alles netjes klaargezet. We waren totaal verbijsterd vanochtend toen we met veel tegenzin het kamp opkwamen en de sfeer sloeg gelijk om. Morgenvroeg staat iedereen op appel en krijgen we en-front van de troepen een speech van de Afghaanse generaal. Ik verwacht dat we wederom hartelijk bedankt worden voor de wijze les, dat ze beloven dat het nooit meer voor zal komen, hopelijk gaat het met dit soort kleine stappen voorwaarts, dan kunnen we nog veel bereiken.
Volleybalmaatje Herwin heeft een fikse teleurstelling te verwerken, want ze kunnen de route niet via de gewenste weg vervolgen naar Dakar (zie mijn eerdere berichten hierover), de versnellingsbak laat ze in de steek en om te voorkomen dat ze in the middel of nowhere stil komen te staan pakken ze de easy tour. Jammer maar ze rijden nog, niet alles voor niets, hopelijk houden ze de moed erin.
Gelukkig was er vandaag goed nieuws van JW thuisfront, beugel eruit, zal wel even wennen zijn, maar lijkt me een verademing. Niet meteen bezatten nu, maar hopelijk zet het herstel door!
Ook met Ingrid ging het weer een stuk beter zo las ik in de wederom lange mail van mijn oom inclusief het leuke marathon verslag. Da's fijn om te weten, weer lekker kunnen bewegen na lange tijd is uiteraard erg fijn, dus ik hoop ook dat zij straks weer helemaal erboven op is.
Tot slot afgelopen week mijn Ma en Pa gesproken die bijna van de rugklachten af zijn, da's ook fijn, hierbij nog even een extra steuntje in de rug. Met alle anderen gaat het hopelijk gewoon goed, ik heb er nog geen bijzonderheden over gehoord, behalve dat Freia met de fiets de paaltjes test achter de sporthal in onze stad. Heeft ze de blauwe plekken tenminste niet van mij, maar ik heb echt veel liever dat ze helemaal geen blauwe plekken heeft! ('k zal morgen wel commentaar krijgen, want ze speelt vanavond een volleybalwedstrijd)
Enfin, tot zover mijn laatste verhaaltjes vanaf Tarin Kowt, ik hoop nog wat te kunnen tikken vanuit Kandahar, wie weet is daar nog wat tijd voor.
-
16 November 2007 - 14:49
JW:
De verhalen worden steeds langer, hoezo steeds meer tijd over... ;-)
Hoop dat je meer succes hebt dan onze minister, want die is terug gevlogen want er waren geen toestellen meer. (Is trouwens wel de goed kant op!!)
Goede reis van ons saampjes -
16 November 2007 - 18:57
Marianne En Joost:
Ha arme Freia! Ik hoorde van Maureen dat ook zij tegen een paaltje was opgefietst....hmmm hoelang staan die daar al??? ;) Nee ik zou de gemeente aanklagen, want de lantarenpalen waren kapot geloof, nou ja beter tegen een paaltje dan tegen een of andere engerd! Joost en ik gaan zo naar de film Alles is liefde, moeten jullie ook maar bekijken als je terug bent, schijnt echt erg leuk te zijn! Nou wees nog wel voorzichtig daar, ook al is het bijna over daar voor jou! Blijven bukken!!
Groetjes van Marianne en Joost! -
16 November 2007 - 19:55
Walter:
Hehehe :-),
Ik zat maar te kijken naar die verschrikte jongen wiens vader op dat moment blijkbaar ergens aan het vervellen is, maar het blijkt een veld met papaver en niet een papa die aan het vervellen is.
Goeie terugreis binnenkort!!
Groet,
Walter -
17 November 2007 - 08:52
Wouter:
Is het mogelijk om een hele grote koffer met warm weer mee te nemen??? :-)
Kunnen wel wat gebruiken.
Succes nog met de laatste loodjes.
Greetz -
17 November 2007 - 09:36
Freia:
Nog maar een paar daagjes! Kan echt niet wachten!
En dat paaltje was echt niet zichtbaar, ook niet met fietsverlichting.... -
17 November 2007 - 12:35
Ed:
Mooi verhaal en foto's weer ik zal ze gaan missen! In elk geval heel veel sterkte met de laatste loodjes. Ik hoop dat je een voorspoedige terugreis hebt en dat je je liefje weer snel in de armen mag sluiten. Groetjes Ed -
17 November 2007 - 15:47
Mieke:
Wij willen je alvast een hele goede terug vlucht wensen!
Zal de verhalen missen, maar Nederland lijkt me toch iets veiliger.
Groeten van ons.
-
17 November 2007 - 16:17
Mark:
Morgenvroeg lokale tijd 08.30 uur (bij jullie 05.00 uur) gaan we vliegen, ik wordt nog netjes weggebracht door twee collega's in de vroege zondagochtend en vandaag een erg leuk afscheid gekregen met lovende woorden van onze kolonel.
Hopelijk gaat alles zoals gepland, dan ben ik woensdag weer in het koude kikkerlandje. Warme weer meenemen wil ik niet eens, eerst maar eens een bruine kop laten zien, ;-)) -
17 November 2007 - 20:17
JW:
Safe trip mate...
:-) -
18 November 2007 - 10:01
Meino:
We wensen je een goede terugreis toe, zonder al te veel oponthoud. De meiden (en ook wij natuurlijk) missen je aangename gezelschap. Hilde en Emma kunnen niet wachten om gauw weer met je te stoeien. Tot gauw! -
18 November 2007 - 19:09
Marieke:
Goeie reis terug en tot snel!!
Geniet nog maar even van het warme weer, alhoewel het vandaag een prachtige dag was, kom net terug van een dagje sauna, heerlijk!!
liefs marieke -
19 November 2007 - 14:51
Dolf :
Succes met de laatste loodjes. Hier weinig nieuws behalve wat personele problemen bij H2 omdat Rene Knoop (aanvoerder/spelverdeler) er met onmiddellijke ingang mee gestopt is. Zie je gauw.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
