Perito Moreno gletsjer

Heerlijk ontbeten en op tijd bij het hotel opgehaald. Maar eerst de perikelen van de avond ervoor, want we hadden gisteren bij het uitchecken zitten wachten in de comfortabele lobby van hotel Senderos en toen dacht ik (Mark) nog even mijn batterijen te laden....en vergeet vervolgens de oplader....
Vanuit het huidige hotel werd door de receptie op verzoek van alles geregeld en vanmiddag heb ik m´n oplader bij de busterminal kunnen afhalen na een solitaire reis van 220 km, tegen de prijs van 8 pesos (1,25 euro), wat een geluk!! Dat kan vast niet uit bij UPC-DHL-TNT of welke andere pakketservice ook. Het kostte behoorlijk moeite om het ding te krijgen op de busterminal, want wat is batterij oplader in het Spaans....eh

Enfin, vanaf het hotel haalden we nog een aantal anderen mensen op in een minibusje, niet onze favoriet, maar ach, we gingen naar een wereldberoemde gletsjer, dus wat kon het deren. Al snel was de reis comfortabel, niet alleen een prettig gestoorde gids in redelijk Engels, maar ook een leuk stel Zwitsers (Zwitsers.....die waren we nog nooit ergens tegen gekomen, waar dan ook ter wereld) en nog een Amerikaanse dame van stand (zeg maar de lady of the house, voor degene die misses Bouquet kennen). Na een korte rit (relatief vergeleken met de laatste dagen) van 80 km en korte tussenstops voor wat foto´s kwamen we bij de enorme gletsjer. Nu zullen jullie denken, alweer....daar hebben ze toch op gelopen, naar gekeken en mee geknuffeld, jah, maar deze is er eentje waar om de vijf minuten stukjes vanaf brokkelen (stukjes varierend van 1 tot 40 meter hoog) en dat is een fenomenaal gezicht en vooral geluid. Alsof je een flatgebouw laat instorten, echt bizar wat een klappen van dat ijs als het op water valt.

Wederom een dag genieten dus, beetje winderig (zowel de natuur als wij van het eten ;-), sorry, haha) en af en toe weer een lekker zonnetje, maar belangrijker een prachtig blauwe hemel die de foto´s weer fantastisch maakte.

Op de terugweg hebben we ons laten afzetten op zo´n 3 km voor het dorp El Calafate, omdat daar bijzonder zwanen (wit lichaam en zwarte halsen) en vele flamingo´s in het water stonden. Ook hier even geluierd voor wat foto´s, pakketje opgehaald (zie beschrijving boven), geld geprobeerd te pinnen....helaas Argentinie is af en toe even bankroet en dan krijg je geen geld uit de muur (zucht) en daarna een kroegje ingedoken. Oh ja, de meisjes mochten nog een ijsje van ons kiezen (in een mega grote chocolade winkel was dat namelijk best een straf, want die chocolade kan echt niet mee in de rugtas, haha).

We besloten te blijven hangen in het gezellige barretje, dronken nog wat wijn, amber bier (roja cerveza genoemd) en besloten een pizza te bestellen. Het meisje keek raar op toen we allemaal met aardig wat honger een grote per persoon bestelden (inderdaad hebben we nu een lunch in een grote doos voor morgen bij ons, want geen enkele pizza werd meer dan half opgegeten). Het is hier nu 9u in de avond, we gaan bepakken voor de trektocht van 5 dagen (zij die langzaam sterven groeten u). Het zal geen makkie worden en wellicht wordt het ook de enige plek in heel Argentinie en Chili waar geen wifi is (soms geen telefoonbereik, maar wel wifi....duss). We doen er nog wat foto´s bij en tot laterzzz