Walking on a glacier....
Door: F&M
Blijf op de hoogte en volg Freia & Mark
17 Oktober 2012 | Argentinië, El Chaltén
WAUWWWWW!!!
Alle voorgaande keren ten spijt: dit was toch echt de mooiste dag en hij is nog niet eens voorbij. Vanochtend vroeg naar Patagonia Aventura, met de bus naar een boot, met de boot in een prachtige tocht van ruim een uur over een groen-blauw gletsjermeer en continu uitzichten op de besneeuwde bergtoppen eromheen. Een bijna vlak meer en een erg fijne boot, koffietje een thee erbij, beetje fris aan dek, maar zonnetje al in de rug om 9 uur ´s ochtends.
Uiteindelijk aangekomen bij een enorm pak ijs dat in het water duikt, maar nog zo´n slordige 40 meter erboven uitsteekt, zonnetje deels erop, een briljant mooi gezicht zeg. Heel langzaam varen we er langs en nogmaals en nogmaals en uiteindelijk meren we aan om een hoek van een rotspunt. We klimmen erop en nemen onze bepakking en spullen mee om na een rustige 30 minuten over glad geschuurde rotsen bij het duizenden jaren oude ijs aan te komen. We krijgen ´clampons´ of ´grippers´ onder gebonden, de beide gidsen zijn bijzonder behulpzaam en vriendelijk en hebben alle geduld.
Als we het ijs opgaan zien we al de intens diepblauwe kleur onder onze schoenen, dit is zo uniek, dit is zoveel kippevel, nauwelijks te bevatten. Dit is waarvoor we deze reis wilden doen en het gevoel is nog mooier dan we van hadden gedroomd. Het groepje is maar klein, en we kennen de andere 4, een stel uit Nederland en een Argentijns stel, de laatsten zaten in de bus op weg hiernaartoe en de Nederlanders hadden we al gezien vanaf Trelew. We maakten op de boot al meer kennis en het was ook bijzonder dat de groep maar zo klein was, waarschijnlijk vanwege het voorseizoen. Iedereen kon dus in eigen tempo en naar eigen believen foto`s maken, filmen, genieten en vooral ervaren.
We maakten een tocht van bijna 3 uur over het ijs, we zagen diepe kloven en grote scheuren, maar met de professionele gidsen was het zeker veilig, ze letten overal op, vooral als je met die ijzeren dingen onder je schoenen liep foto´s te maken, want dat mocht niet, eerst stilstaan, foto maken, spulletjes opbergen en dan verder. Maar dat kon dus wel overal, dus uitstekende begeleiding. Het diepblauwe in het hart van de gletsjer hadden we nog nooit gezien, terwijl we in Canada (Athabasca Glacier) en in Nieuw Zeeland (Franz Jozef en de Fox Glaciers) toch al wel wat gezien hadden. De Viedma gletsjer waar we op liepen was de grootste van Argentinië, alleen de Perito Moreno, die formeel in Chili ligt was groter op het Zuid Amerikaanse continent.
Na alles verkend te hebben en tientallen, misschien wel meer dan honderd foto´s gemaakt te hebben stonden we met de groep stil en kregen we Baileys on the rocks (met inderdaad het gletsjerijs als rocks), dat was ook een prettige leuke afsluiting, nog wat grappige foto´s gemaakt (die zijn voor later) en we gingen richting boot om daar te lunchen en weer bediend te worden met koffie, thee en een stevige Argentijnse koek en chocolade erbij. Wederom ging de boot in rondjes langs de gletsjer, dit keer zaten er mer passagiers aan boord, die waren vanaf het vaste land opgepikt voor een rondvaart van 2 uurtjes. Wij waren blij dat we het volle programma hadden gedaan zeg, wat een ervaring, om emotioneel van te worden zo ontzettend bijzonder.
Je realiseert je niet alleen hoe nietig wij zijn, maar ook hoe bizar veel invloed wij als nietige mensjes op de natuur in zijn grote geheel hebben, want in 20 jaar tijd was deze gletsjer wel 250 meter teruggetrokken (en dat hadden we in Nieuw Zeeland ook al vernomen). Er zijn maar weinig gletsjers die nog groeien, vanwege de opwarming van de aarde. Aan de andere kant is het misschien wel zo dat wij zo nietig zijn dat we er helemaal geen invloed op hebben en dat het gewoon een gigantische cyclus is die nu richting warmte gaat en uiteindelijk na honderden of meer jaren weer eenn ijstijd in zich heeft. We zullen het nooit weten, maar voordat onze eerste voorouders (voor zover we nu weten) op aarde waren, was het ijs waarop wij vandaag hebben gestaan al duizenden jaren oud.
Enfin, deze levenservaring neemt niemand ons nog af.
We relaxen wat op deze middag en ik (Mark) heb zelf lekker rond het dorp door de bergen gelopen, terwijl de rest een dutje deed. We gaan nu gezamelijk naar de supermarkt om ons voor te bereiden op een pittige hike morgen, waarschijnlijk 7-8 uur lopen, heen en terug dan weliswaar, om een meer te zien (Lago di Torres) en om de omgeving nog eens te verkennen. Het hotel is echt perfect, uitzicht is briljant, douche super, bedden prima en ontbijtje met echte kaas (voor het eerst). We gaan hier vanavond ook eens lekker uitgebreid dineren, want ook dat kan.
Misschien morgen weer een nieuw verhaal, anders overmorgen.
Alle voorgaande keren ten spijt: dit was toch echt de mooiste dag en hij is nog niet eens voorbij. Vanochtend vroeg naar Patagonia Aventura, met de bus naar een boot, met de boot in een prachtige tocht van ruim een uur over een groen-blauw gletsjermeer en continu uitzichten op de besneeuwde bergtoppen eromheen. Een bijna vlak meer en een erg fijne boot, koffietje een thee erbij, beetje fris aan dek, maar zonnetje al in de rug om 9 uur ´s ochtends.
Uiteindelijk aangekomen bij een enorm pak ijs dat in het water duikt, maar nog zo´n slordige 40 meter erboven uitsteekt, zonnetje deels erop, een briljant mooi gezicht zeg. Heel langzaam varen we er langs en nogmaals en nogmaals en uiteindelijk meren we aan om een hoek van een rotspunt. We klimmen erop en nemen onze bepakking en spullen mee om na een rustige 30 minuten over glad geschuurde rotsen bij het duizenden jaren oude ijs aan te komen. We krijgen ´clampons´ of ´grippers´ onder gebonden, de beide gidsen zijn bijzonder behulpzaam en vriendelijk en hebben alle geduld.
Als we het ijs opgaan zien we al de intens diepblauwe kleur onder onze schoenen, dit is zo uniek, dit is zoveel kippevel, nauwelijks te bevatten. Dit is waarvoor we deze reis wilden doen en het gevoel is nog mooier dan we van hadden gedroomd. Het groepje is maar klein, en we kennen de andere 4, een stel uit Nederland en een Argentijns stel, de laatsten zaten in de bus op weg hiernaartoe en de Nederlanders hadden we al gezien vanaf Trelew. We maakten op de boot al meer kennis en het was ook bijzonder dat de groep maar zo klein was, waarschijnlijk vanwege het voorseizoen. Iedereen kon dus in eigen tempo en naar eigen believen foto`s maken, filmen, genieten en vooral ervaren.
We maakten een tocht van bijna 3 uur over het ijs, we zagen diepe kloven en grote scheuren, maar met de professionele gidsen was het zeker veilig, ze letten overal op, vooral als je met die ijzeren dingen onder je schoenen liep foto´s te maken, want dat mocht niet, eerst stilstaan, foto maken, spulletjes opbergen en dan verder. Maar dat kon dus wel overal, dus uitstekende begeleiding. Het diepblauwe in het hart van de gletsjer hadden we nog nooit gezien, terwijl we in Canada (Athabasca Glacier) en in Nieuw Zeeland (Franz Jozef en de Fox Glaciers) toch al wel wat gezien hadden. De Viedma gletsjer waar we op liepen was de grootste van Argentinië, alleen de Perito Moreno, die formeel in Chili ligt was groter op het Zuid Amerikaanse continent.
Na alles verkend te hebben en tientallen, misschien wel meer dan honderd foto´s gemaakt te hebben stonden we met de groep stil en kregen we Baileys on the rocks (met inderdaad het gletsjerijs als rocks), dat was ook een prettige leuke afsluiting, nog wat grappige foto´s gemaakt (die zijn voor later) en we gingen richting boot om daar te lunchen en weer bediend te worden met koffie, thee en een stevige Argentijnse koek en chocolade erbij. Wederom ging de boot in rondjes langs de gletsjer, dit keer zaten er mer passagiers aan boord, die waren vanaf het vaste land opgepikt voor een rondvaart van 2 uurtjes. Wij waren blij dat we het volle programma hadden gedaan zeg, wat een ervaring, om emotioneel van te worden zo ontzettend bijzonder.
Je realiseert je niet alleen hoe nietig wij zijn, maar ook hoe bizar veel invloed wij als nietige mensjes op de natuur in zijn grote geheel hebben, want in 20 jaar tijd was deze gletsjer wel 250 meter teruggetrokken (en dat hadden we in Nieuw Zeeland ook al vernomen). Er zijn maar weinig gletsjers die nog groeien, vanwege de opwarming van de aarde. Aan de andere kant is het misschien wel zo dat wij zo nietig zijn dat we er helemaal geen invloed op hebben en dat het gewoon een gigantische cyclus is die nu richting warmte gaat en uiteindelijk na honderden of meer jaren weer eenn ijstijd in zich heeft. We zullen het nooit weten, maar voordat onze eerste voorouders (voor zover we nu weten) op aarde waren, was het ijs waarop wij vandaag hebben gestaan al duizenden jaren oud.
Enfin, deze levenservaring neemt niemand ons nog af.
We relaxen wat op deze middag en ik (Mark) heb zelf lekker rond het dorp door de bergen gelopen, terwijl de rest een dutje deed. We gaan nu gezamelijk naar de supermarkt om ons voor te bereiden op een pittige hike morgen, waarschijnlijk 7-8 uur lopen, heen en terug dan weliswaar, om een meer te zien (Lago di Torres) en om de omgeving nog eens te verkennen. Het hotel is echt perfect, uitzicht is briljant, douche super, bedden prima en ontbijtje met echte kaas (voor het eerst). We gaan hier vanavond ook eens lekker uitgebreid dineren, want ook dat kan.
Misschien morgen weer een nieuw verhaal, anders overmorgen.
-
18 Oktober 2012 - 11:26
Pa:
Fantastisch dat jullie zo genieten, om die reden genieten wij thuis volop mee en dan het vooruitzicht dat we straks ook nog eens die series foto's kunnen bekijken, heerlijk. Hier gaat alles z'n gangetje in vergelijking met jullie stelt dat niets voor maar terugkijkend naar een jaar geleden heb ik het genieten ook hoog in het vaandel staan en zeker met de kleine dingen.
Gisteravond een bekerwedstrijd gewonnen en op naar de volgende stap, steeds vooruit kijkend naar de leuke dingen.
We wensen jullie nog veel mooie onderwerpen en aan allen een ahrtelijke groet van ons beiden,
je vader. -
18 Oktober 2012 - 16:45
Saskia:
Het genieten spat er af van je verhaal, schitterend om te lezen en inderdaad dan heb je nog niet eens de foto`s gezien.
Veel plezier morgen, en eetsmakleijk voor straks.
Grtz Saskia. -
18 Oktober 2012 - 21:13
Simone:
Hey! Super dat iedere keer de vorige ervaring wordt overtroffen, daar gaan jullie voor! Jammer genoeg heeft Hilde haar wedstrijd niet gewonnen, met 6-3 en 7-5 was het over voor dit toernooi. Haar tranen bewezen haar inzet en naderhand kon ze heel goed verwoorden waar het mee te maken had dat het niet lukte. Spijtig, maar niettemin een leuke midweek in Zeeland, die helaas morgen al weer voorbij is. Vanmiddag kreeg ik een vraagje of ik alweer meer inzetbaar was voor werk: Ja dus, de komende weken ben ik weer van de straat, haha. Volgende week heb ik stiekem nog een weekje vrij terwijl de meiden alweer naar school gaan... nog eventjes genieten en dingen doen waar het de komende maanden niet van zal komen! Dikke knuffel van ons allemaal (durf ik rustig te zeggen terwijl de meiden al slapen ;-))
Groetjes, Simone -
19 Oktober 2012 - 03:08
Freia & Mark H:
Ha, bedankt voor de leuke reacties allemaal. Het was een pittige lange dag, een hike van ongeveer 9 uur met een tussenstop van een uurtje. De vergezichten waren het zeker waard en de eindbestemming was lago des Torres, een gletsjermeer wat gevuld werd door twee verschillende gletsjers. Allerlei ijsbergen dreven in het meer.
Morgen gaan we nog een hike doen omdat we pas tegen zes uur in de avond worden opgepikt retour naar El Calafate. De dag erna gaan we op excursie naar de grootste gletsjer, de Perito Moreno. De dag daarna gaan we beginnen aan een 5-daagse trektocht in het UNESCO world national park Torres del Paine.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
