Finish pelgrimstocht

Zingend werd ik door Freia wakker gemaakt die lieve Japanse cadeautjes had gekocht waaronder Japanse wierook, een prachtige kaart en een notitie schrift van Mount Fuji. Op mijn eigen verjaardag geen douche maar een wastafel. Gisteren hebben we de kleren waarin we gelopen hebben gelukkig wel kunnen wassen en drogen voor een paar euro, dus toch redelijk fris aan het ontbijt. Ilse en Robert hebben een kaart geschreven, het cadeau volgt nog, want dat voldeed nog niet aan de wens (een t-shirt wat alleen aan de achterzijde was bedrukt vond niemand mooi). Robert had geregeld dat de kokkin uit de keuken met een bolletje ijs en een brandend kaarsje me kwam feliciteren. Net als bij Ilse weer zingen aan het ontbijt, gezellig! Het ontbijt zelf is met westerse broodjes, volledig tegen de verwachting in maar wel zeer welkom. Het ijs passeer ik maar even naar onze ijs liefhebster Freia, mede om m'n darmgestel op orde te houden om 06'30u.

Als we dan gaan lopen zijn we de straat nog niet uit of het plenst, een serieus moment van niet doorlopen, maar stoppen. Iedereen in mineur, schuilen in een schuurtje en tot onze grote vreugde en geluk was dat de laatste echte regen die dag tijdens het lopen en duurde dit maar vijf minuten, pfewww, poncho's weer uit. Daarna werd het zonnig tot heet en soms lekker bewolkt, maar het fijnst was lopen in de bossen, zo verfrissend koel en geurig. Na een kilometer of zeven met af en toe een kleine klim maar toch vooral vlak, precies zoals onze gastheer de vorige avond had voorspeld, namen we een koffie break met stroopwafels. Die zaten al drie weken in de tas bij Freia, maar smaakten opperbest. Paar energie repen erbij en veel drinken, wat we heel soms konden bijvullen onderweg in een bergkreek.

Alle energie nodig voor vier beklimmingen waarvan drie hogere bergpassen. Voor de laatste stijging nemen we onze verkregen lunch, behoorlijk wat rijst en wat kleinere lekkernijen uit Japan. We moesten ook nog een omleiding volgen van 4km omdat er in 2011 een deel van de originele pelgrimsroute zodanig was vernietigd door een typhoon dat deze onherstelbaar is. We zien veel slangen, serieuze exemplaren en een mega pad die bij Ilse op de bergschoen gaat voor 1 sec voordat haar luchtalarm het beest onmiddellijk doet vluchten. We liepen iets verder achterop en dachten dat er zo'n alarm-vogel in de boom zat die we al eerder hadden gehoord. Ze was ook een eind verder naar een bruggetje gevlucht en Robert stond ons breed lachend bij de pad op te wachten. Zo groot als mijn schoen.... maatje 46.

Gelukkig is de laatste zeven km goed te doen want de benen en voeten zijn op, zo na bijna 40km in totaal. Ik verstap me nog twee keer en de knie vertelt me dat dit misschien niet zo slim was, maar het oog en vooral de mentale geest wil ook wat, in Hiroshima was m'n knie weer hersteld overigens. We dalen af tot bij een grote tempel waar het nog even regent, perfecte planning en Robert en Ilse wachten daar ook op ons, samen lopen een gigantische trap af naar het dorp Hongu Taiisha. Even rustig richting de bus haltes gesjokt, biertje en ijsje (Freia lust geen bier) gekocht, foto's gemaakt van de gigantische Torii en wat Pokémon gevangen als tijdverdrijf. We hebben wel iets essentieels vergeten maar dat ontdekten we pas een half uur later, of beter gezegd de volgende ochtend. Als de bus dan komt zijn we binnen 20 minuten in het gehucht Yunomine-onsen. Nog één minuutje lopen naar de Minshuku en we krijgen mooie kamers toebedeeld. In het gebouw zijn de douches maar we hebben gelukkig toilet op de kamer wat de andere Engelse gasten niet kunnen zeggen.

De gastheer laat ons ook nog een privé onsen zien en als je daarbij het bordje omdraait is deze gereserveerd, maar dan moet je wel eerst douchen in het hoofdgebouw. Dus ik als de wiedeweerga snel douchen.... Handdoek vergeten..... Tussen de Engelse troela's door.... En weer terug '' what's he doing???''.... Gauw natmaken en afdrogen en de onsen is van onzen!! Hihi, sry......

Omdat deze privé is mogen mannen en vrouwen samen plonzen en na een kwartiertje zitten we met z'n vieren te stomen. Een fantastisch natuur bad is aangelegd met gloeiend heet water uit de zwavelachtige warmwaterbron. Een koude kraan loopt continu en er liggen planken en latten om het water goed te mixen, anders is het niet te doen. Aansluitend de warme maaltijd en Robert en ik doen toch elke keer maar gewone kleren aan, terwijl je prima in je kimono mag tafelen is dat voor ons niet erg handig. De Japanse kimono is niet erg lang en bedekt niet alles..... okay, ter beeldvorming: zeker niet in kleermakerszit! Einde beeldvorming, haha.

Het eten is weer een feest, sashimi en tempura groenten, heerlijke miso soep met goede vulling en veel kleine Japanse specialiteiten zoals paarse en oranje of rose pickels. Zoet en knapperig. Tot slot een soort crème Catalana, tot en met deze dag weer zoveel nieuwe smaken en kleuren in de gerechten, wat een cultuur verreiking. Omdat we niet zeker weten of Freia de halve fles rode wijn wel op kan drinken we allemaal een glas mee....

Morgen uitslapen, half acht en daarna de berg op naar een overnachting in een tempel. In de avonduren nog even de lading digitale felicitaties doornemen, als ik een beetje vroeg op sta ben ik nog jarig in NLD, nog nooit twee dagen achter elkaar jarig geweest, haha!

We hadden alleen nog geen geld gepind.....