Naar Fukuoka, laatste dag

Dit is de laatste blog en ondanks dat we alweer terug zijn en lekker aan het werk zijn geslagen wilde ik deze nog graag even completeren. De rest van de verslagen heb ik qua datum en locatie nu ook bijgewerkt (dat lukte maar niet op de app), dus als je zin hebt kun je nog meer lezen over Hiroshima en Nagasaki, want die had ik niet (compleet) gepubliceerd tot op heden.

Zie de website> http://zutphen.waarbenjij.nu/
Inloggen is niet meer nodig, je kunt het gewoon lezen.

Dan de laatste dag en de daaropvolgende terugreis met het vliegtuig:

Ruim op tijd gaan we al uit het Richmond hotel met de tram naar het station en nemen de minder comfortabele JR Express terug naar Fukuoka. We denken niet dat er veel te beleven is, dus stellen ons in op een relaxte middag ter voorbereiding van de reis terug met Korean Airlines via Seoul naar Amsterdam.

Als we in de stad aankomen pakken we weer een taxi, ervaren voor het eerst dat er ook middelgrote en grote taxi's zijn en dat hiervoor een aparte instaplocatie is, fijn zo'n laatste dag, haha. De middelgrote taxi is helaas een pruts auto, Toyota Prius, maar alle bagage past er wel in. Ook hier gaan we naar het Richmond Hotel, net als in Sapporo op de eerste dag en de vorige bestemming in Nagasaki. Overigens een prima aanbeveling deze hotelketen, erg netjes, wel wat kleine kamers of wellicht zijn wij zo groot.

Omdat we veel te vroeg zijn voor check-in stallen we onze bagage en lopen de stad in. We lunchen bij de Subway met een koffie van Seatles Finest en dat bevalt goed. Net als in Saporro en in Matsumoto vallen we weer met onze neus in de boter en ook hier is er een Food festijn en een bier festijn. In het park met allerlei tentjes proberen we twee biertjes pp uit, ze zijn nogal zwaar en Freia drinkt er maar eentje. Uiteraard wordt dit aansluitend gecompenseerd door een groot ijsje en ze geniet ervan. We shoppen nog wat, maar een mooie kimono vinden we niet (eigenlijk wel de bedoeling).

Dan naar de Fukuoka Tower en ondanks een kleine twintig minuten lopen is dat zeer de moeite waard, het uitzicht is fabelachtig en de kust waar Fukuoka aan zee ligt is echt fantastisch. Op de onderverdieping nemen we nog een kitsche foto in een bloemenhart waarvan alle lampjes gaan flikkeren als je erin staat, maar wel grappig en typisch overdone Japans. We kijken lang rond en gaan tot slot naar beneden om bij de Pizzeria te gaan zitten vlakbij het water en een soort trouweilandje. Ziet er fantastisch uit en het eten is van prima kwaliteit. Als we tot slot met de taxi terugrijden houdt de taxi chauffeur wel van een grapje, als ik hem een klein beetje te kak zet in het Nederlands, bedoelt als onderonsje over zijn uitspraak van het Engels (twenty-hundred als hij 2000 bedoelt) dan slaat hij me amicaal op mijn schouder en herhaald, ''hahahaah you are joker, twenty-hundred"'. Hilarisch wordt het als we dan ook precies 2000 Yen moeten betalen, dus breed lachend gaat onze chauffeur er vandoor en het is een leuk afscheid van de zo vriendelijke Japanners, diepe waardering voor dit mooie volk. Wat minder nederigheid zou hen wel passen, maar ook heeft dat veel charme, toch levert het vaak plaatsvervangende schaamte op. Ze zijn zeer hartelijk en een warmer welkom hebben we nooit in het buitenland elders gehad.

Dan drinken we vlakbij het hotel nog een biertje en wijntje in een Irish pub die Robert had gevonden, maar omdat het helemaal leeg is moeten we zelf sfeer maken en al gauw merk je dat iedereen toch al in gedachten bij z'n koffer en de terugreis is. We gaan tijdig terug naar het Richmond Hotel.

De volgende ochtend lopen we naar de metro en in de volle spits reizen we naar het vliegveld, daar moeten we nog een bus pakken naar het internationale deel, maar dan gaat het vlot. Na even een uurtje wachten in de vertrekhal en 2 geurtjes gekocht te hebben van de laatste Japanse Yens vliegen we 'smooth' naar Seoul, stappen daar over en mogen weer door de controle, ach je went eraan. Het toestel naar Amsterdam zit niet compleet vol en dat beetje extra ruimte is wel fijn. Zo hebben Ilse en Robert ons de nooduitgang stoelen aangeboden (omdat er nog maar twee plekken waren en vanwege mijn knie) en zo kregen zij mazzel met 4 stoelen op rij voor alleen hun twee. Dus gelukkig genoeg plek en na 4 films, twee prima maaltijden en een paar keer de oogjes even dicht landen we op Schiphol na 20 uur reistijd (incl tijdverschil). De auto zien we weer na de ophaalservice van de parking (blueparking is een aanrader en tegen prima tarief) en we rijden in één streep terug naar Laren en Serooskerke (waarbij zij de auto weer zagen via Wilco, de broer van Robert). Beide ongeveer om negen uur op het eigen huisadres en een half uur later lagen wij in ons eigen bedje, heerlijk nagenieten de komende dagen.

Dank je wel voor het meelezen ondanks dat ik het voor mezelf schrijf zijn de reacties van iedereen ook heel erg leuk en is het ook plezierig om te ervaren dat vele lezers toch graag meebeleven wat we meemaken, maar dit was voorlopig de laatste blog....althans dit jaar.

Een fantastische reis en al vele malen verteld aan de diverse collega's dat dit toch wel het meest unieke land tot nu toe was met een heel hoog aai-gehalte. Wie weet ooit nogmaals, hoewel het aantal nieuwe wensen op ons lijstje talrijk is:
Equador en Peru,
Alaska,
China,
Madagaskar en Seychellen/Mauritius,
Amerika,
Australië
Dromen en reizen en weer dromen, zo rijk om dit te mogen en kunnen doen.

Maar Japan zal ons hele leven bijblijven, wat een ontzettend mooi land en een fijne bevolking en een waanzinnige natuur en lekker eten en heerlijke treinen en en en.... TOP!!!

Sayonara
Freia&Mark (en medereizigers Ilse& Robert)