Pelgrimstocht

Op deze heuglijke dag, de verjaardag van Ilse, beginnen we met kaarsjes op een vettige tosti (ipv de gedachte lekkere cake, totdat het uit de verpakking kwam), maar dus wel feestelijk aan het ontbijt. We hadden een paar cadeautjes gescoord voor Ilse die ze twee weken geleden zelf had aangewezen in een shopping centrum en dat viel in goede aarde. Het ontbijt was goed met (noten)broodjes in het hotelletje, niet heel uitgebreid maar wel naar behoefte met een omelet of gebakken ei. Wij slaan over en bereiden ons mentaal voor op de komende kilometers.

Alle bagage mee en richting station, daar staat iemand op ons te wachten om de grote bagage over te nemen, Freia en ik doen de tocht met één daypack, want in de middag zien we onze bagage weer terug, erg goed geregeld. We stappen vervolgens in een bus voor een trip van 40 minuten en starten aansluitend met de hike vanaf Takijiri Toji.

Meteen steil omhoog, zware beklimming en erg pittig voor de benen van allemaal. Voor de lunch is de daypack wat zwaarder dan daarna, maar Freia draagt m bergop vanwege m'n last van de knie. Urenlang stijgen we, soms wat geleidelijker maar voor het gevoel toch zeker driekwart van de route omhoog. We stempelen in het begin fanatiek, maar al de derde of vierde stempel missen we omdat er een bordje bij staat dat het niet op onze Kumano Kodo trail route ligt. Balen maar uiteraard vervolgen we de route. Dorpjes en rijstvelden wisselen elkaar af. Ons tempo ligt een stukje lager dan van Ilse en Robert die ook een stukje jonger zijn, maar elke stop wordt er even gewacht zodat we de bijzonderheden uitwisselen en elkaar even informeren over het komende stuk van de trail. De uitzichten zijn steeds mooier en we zien zelfs een groot hert op ons pad overspringen, gaaf!! Het beest geeft een angstwekkende gil als verdedigingsmechanisme en springt vervolgens heel lichtvoetig de steile helling naar beneden, in een paar sprongen is ie weg. Robert ziet als voorste man regelmatig slangen en heel soms kunnen we deze vast leggen op camera, maar van gerespecteerde afstand.

De route staat heel goed aangegeven maar ook vrijwel verlaten, bijna geen mede wandelaars en dat hadden we niet verwacht, wel erg fijn om maximaal te genieten. We zien kleine tempels/shrines en ook oude vergane tempels waar men vaak een beeldhouwwerk heeft neergezet als herinnering. Hoge kaarsrechte stammen van loof- en naaldbomen die soms vele meters onder ons in de afgrond wortelen en dan ver boven ons uitrijzen op zoek naar zonlicht. De lunch is geen genot, we zijn de laatste bankjes al een uur voorbij en zoeken maar een boomstam, het is er winderig en al snel lopen we verder.

Na de geplande dertien kilometer of iets meer komen we in een heel klein gehucht met een warm voetenbad, fantastisch om even bij te komen, we zijn veel vroeger dan gepland en een paar honderd meter verder lopen na het warme voetenbad zien we de Minshuku links liggen en checken in. De bagage staat idd al klaar.

Basic Japanse kamers, oftewel slapen op de vloer, gedeeld toilet en wastafels, maar ook een ander gebouw met een heerlijke onsen, we genieten van het warme water, heerlijk! Als we daarna vragen om een biertje mogen we aan een lege tafel in de eetzaal komen zitten, beter als in de lobby of op de vloer in de eigen slaapkamers. Nog een paar eigen meegebrachte chips voor de knabbel en een uurtje later kunnen we naar de mooist gedekte tafel die overladen is met heerlijk eten. We kregen tofu, kool en dunne speklapjes om te fonduen en het eten is héérlijk! De eigenaar is erg vrolijk en gezellig en maakt het ons graag naar de zin. Z'n vader komt ook Nog een paar keer met een leuke kwinkslag (one more..... Bedoelde hij met nog één vraag dan....) uit de keuken, wat een aardig gezin. De andere tafels blijven onbezet, dus het restaurant voor ons zelfs met naast de tofu nog sashimi en wat aubergine. Zelfs een toetje met ijs, wauw. Het uitzicht op de rivier is fantastisch en de damp stijgt op uit de omliggende diepgroene bossen rondom.

Met 25km in het vooruitzicht slapen we al rond half negen.