Wakker worden, maar niet zoals gepland om half zeven.... Maar veel vroeger. Zowel Robert als Freia waren goed van slag met de maag en darmen, we vermoeden de zalm. Dat was een gebroken nacht dus en vooral niet leuk omdat we in de middag op een boot zouden gaan. Nou ja, voorzichtig ontbijt met droog brood en rijst, Ilse kon gelukkig wel gewoon eten en ik had een Japans ontbijt waarvan ik toch een groot deel liet staan omdat het niet meer vertrouwd was. De receptie ingelicht, betaald voor het drinken en we gingen vroeg onderweg.

Na een hele korte beenstrek pauze kwamen we na goed vier uur rijden via een prachtige scenic route bij een waterval, de Oshinkoshin waterval in het noorden van het eiland Hoikkaido. Maar kort even kijken, we zien er nog genoeg en door naar Utoro om het visitor center te bezoeken, naar het haventje te rijden en daar op een paar bankjes te lunchen lekker in de volle zon. Aansluitend naar de firma om de reservering te verzilveren, Zodat we op de boot meekonden, snel geregeld eigenlijk. We moesten rond drie uur terug zijn voor vertrek.

Op zoek naar het hotel, redelijk vlot gevonden en ingecheckt op de Japanse kamer naast elkaar. Tatami matten op de vloer, dus schoenen uit bij de deur en koffers voorzichtig op een deel van de voet zonder mat. Gelukkig wel toilet en douche op de kamer, want dat zou hier gezamenlijk zijn. Zag er prima uit qua geheel, feitelijk een hotel met traditionele kamers en uiteraard ook gewone ruimten.

Om drie uur terug bij de boot gooien en we werden ingeparkeerd. Niet op een willekeurige lege plek, maar precies wat het mannetje aanduidde. Daarna puur per twee opstellen in een rij en we mochten begeleid lopen, bijna afgemarcheerd, haha. Verschrikkelijk wat een betutteling, overdreven beleefdheid en bijna hypocriet aardig doen, want onderweg rijden ze je de sokken uit je schoenen.

Na een paar watervallen en gigantisch hoge rotsen zien we een klein puppy beertje, gelukkig succes, mooi. Vlak daarna de tweede beer, dit keer een volwassen exemplaar, fantastisch om te zien, niet met de neus erboven op, maar op een plezierige afstand.

Vlot daarna omkeren en weer terug varen met een prachtig uitzicht op wolken krullend om de rotsen aan de ene kant en ondergaande zon aan de andere kant, zie foto. De hele zeereis ging prima, zelfs met wat zwakke magen nu, gelukkig maar.

In de avond zochten we een restaurant en aten we zittend op de grond bij een prima lokaal restaurantje. Gezellig en vooral ook erg smakelijk, ondanks het avontuur van de dag ervoor, genieten dus!

Morgen langs meren en een geiser, hopen dat de ziekenboeg weer is opgekrabbeld.